Wierzę w jednego Boga, Ojca Wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi, wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych. I w jednego Pana Jezusa Chrystusa, Syna Bożego Jednorodzonego, który z Ojca jest zrodzony przed wszystkimi wiekami. Bóg z Boga, Światłość ze Światłości, Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego. Zrodzony a nie stworzony, współistotny Ojcu, a przez Niego wszystko się stało. On to dla nas ludzi i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba. I za sprawą Ducha Świętego przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem. Ukrzyżowany również za nas, pod Poncjuszem Piłatem został umęczony i pogrzebany. I zmartwychwstał dnia trzeciego, jak oznajmia Pismo. I wstąpił do nieba; siedzi po prawicy Ojca. I powtórnie przyjdzie w chwale sądzić żywych i umarłych, a Królestwu Jego nie będzie końca. Wierzę w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela, który od Ojca i Syna pochodzi. Który z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę który mówił przez Proroków. Wierzę w jeden, Święty, powszechny i apostolski Kościół. Wyznaję jeden chrzest na odpuszczenie grzechów. I oczekuję wskrzeszenia umarłych. I życia wiecznego w przyszłym świecie. Amen.
Spis treści
Wyznanie wiary
Credo, znane również jako wyznanie wiary, jest centralnym elementem doktryny chrześcijańskiej, szczególnie w Kościele katolickim. Jest to zwięzła formuła wyrażająca fundamentalne prawdy wiary, akceptowana i odmawiana przez wiernych w ramach różnych obrzędów i modlitw. Credo służy nie tylko do wyznania osobistych przekonań, ale także jako punkt odniesienia dla doktrynalnej spójności w obrębie wspólnoty chrześcijańskiej. Jego historia sięga wczesnych wieków Kościoła, kiedy to był używany przede wszystkim podczas chrztu, jako wyraz przyjęcia wiary chrześcijańskiej przez nowych członków wspólnoty.
Znaczenie Credo w Katolicyzmie
W katolicyzmie credo pełni rolę nie tylko deklaracji wiary, ale także jako narzędzie katechetyczne i liturgiczne, którego celem jest umocnienie i jedność wspólnoty wierzących. Jako podstawowy element katechezy, credo jest wykorzystywane do nauczania podstaw doktryn katolickich, pomagając wiernym zrozumieć i przyswoić sobie kluczowe prawdy ich wiary. W kontekście liturgicznym, recytowanie credo podczas Mszy Świętej sprzyja wspólnemu wyznaniu wiary i wzmacnia poczucie wspólnoty między uczestniczącymi. Dodatkowo, credo służy jako fundament dla dialogu ekumenicznego z innymi denominacjami chrześcijańskimi, podkreślając wspólne elementy wierzeń i pracując na rzecz zrozumienia i jedności między różnymi tradycjami chrześcijańskimi.
Historia Credo
Pierwsze formułowania credo sięgają wczesnych wieków chrześcijaństwa, gdzie służyły one jako podsumowanie nauk apostolskich. Funkcjonowały jako fundament do ujednolicenia wierzeń wśród rosnącej liczby chrześcijan, dostarczając im prostego, lecz kompleksowego zestawienia kluczowych elementów doktrynalnych. Te wczesne formy credo pomagały w konsolidacji nauczania oraz przeciwdziałały rozprzestrzenianiu się błędów doktrynalnych i herezji, które mogły zagrażać jedności Kościoła.
Sobory Ekumeniczne: Sobór nicejski (325 r.) i późniejszy Sobór konstantynopolitański (381 r.) odegrały kluczową rolę w formowaniu Credo Nicejsko-Konstantynopolitańskiego, które zostało przyjęte jako oficjalne wyznanie wiary w większości głównych denominacji chrześcijańskich. Wyznania te były wynikiem prób rozwiązania sporów teologicznych dotyczących natury Chrystusa i relacji między Osobami Trójcy Świętej. Credo Nicejsko-Konstantynopolitańskie stanowiło ważny krok w ustanowieniu dogmatycznych podstaw wiary, które są akceptowane i recytowane w liturgii do dzisiaj.
Struktura Credo
Analiza poszczególnych części Credo, w tym wyznanie wiary w jednego Boga, w Jezusa Chrystusa oraz w Ducha Świętego, klarownie przedstawia podział na wyznanie wiary w Trójcę Świętą. Każda z tych części zdobywa na znaczeniu, gdy przyjrzeć się, jak sformułowano wiarę w jedność Boga oraz odrębność trzech Osób: Ojca, Syna i Ducha Świętego, co stanowi fundament chrześcijańskiej doktryny.
Teologiczne znaczenie
Głębsze zrozumienie doktrynalnych aspektów każdej części Credo, takich jak współistnienie i współdziałanie Trzech Osób Boskich w Trójcy Świętej, pozwala wierzącym lepiej pojąć, jak dynamiczne są relacje między Osobami Bożymi. Wielka tajemnica Trójcy Świętej jest centralnym punktem credo, którego zrozumienie jest kluczowe dla głębokiej i osobistej wiary.
Różnice w Credo
Porównanie Wyznania Apostolskiego i Credo Nicejsko-Konstantynopolitańskiego oraz ich różne zastosowania w praktyce liturgicznej i modlitewnej rzuca światło na ewolucję zrozumienia i wyrazu wiary w Kościele. Wyznanie Apostolskie, bardziej zwięzłe, jest często używane w formacji katechetycznej i mniej formalnych kontekstach, podczas gdy Credo Nicejsko-Konstantynopolitańskie, bardziej rozbudowane, jest recytowane podczas większości mszy, podkreślając pełniejsze wyznanie wiary.
Credo podczas Mszy Świętej
W liturgii katolickiej, credo jest recytowane lub śpiewane po homilii, co symbolizuje odpowiedź zgromadzonych wiernych na słowo Boże przekazane w czytaniach i kazaniu. Jego obecność podczas Eucharystii pomaga uczestnikom mszy świadomie wyrazić i potwierdzić swoją wiarę w kluczowe prawdy chrześcijańskie, jednocząc ich w wspólnej deklaracji. Credo stanowi także ważny element w przygotowaniach do przyjęcia Komunii Świętej, jako wyznanie wiary, które przybliża wiernych do tajemnic wiary celebrowanych w sakramencie.
Credo w życiu wiernych
W życiu codziennym credo funkcjonuje jako fundament, na którym wierni mogą opierać swoje osobiste i wspólnotowe życie religijne. Jest używane w katechezie, formując zarówno młodsze jak i starsze pokolenia w zrozumieniu i praktyce wiary katolickiej. Ponadto, recytowanie credo w domu lub w grupach modlitewnych sprzyja duchowemu wzrostowi i jedności, umożliwiając wiernym wzajemne wspieranie się w ich drodze duchowej. Regularne przypominanie sobie treści credo pomaga również utrzymać klarowność doktrynalną i chroni przed wpływami, które mogłyby zakłócić ortodoksyjne rozumienie wiary.
Podsumowanie
Wpływ Credo na chrześcijaństwo jest głęboki i wielowymiarowy, gdyż wspiera ono nie tylko teologiczne zrozumienie ale również jedność wierzących. Jako wyznanie wiary, Credo pomogło ustalić i klarować główne doktryny chrześcijańskie, co było kluczowe szczególnie w początkowych wiekach Kościoła, gdy borykał się on z różnorodnymi herezjami. Dzięki Credo, chrześcijanie różnych tradycji mogą znaleźć wspólną płaszczyznę, co sprzyja ekumenicznemu dialogowi i współpracy między różnymi denominacjami. Ponadto, regularne recytowanie Credo w liturgii przypomina wiernym o podstawach ich wiary, wspierając ich duchowe życie i wspólnotową praktykę religijną, co buduje silniejsze, bardziej zjednoczone wspólnoty wierzących.
